Wielisławka to dwuwierzchołkowy szczyt na Pogórzu Złotoryjskim, leżący na prawym brzegu Kaczawy. Na szczyt wzniesienia wiedzie ścieżka przyrodnicza "Wokół Wielisławki", tworząc pętlę o długości ok. 4 km. Ścieżka przyrodnicza powstała w roku 2007 przy współpracy Urzędu Miasta i Gminy Świerzawa oraz Nadleśnictwa Złotoryja.

Na ścieżce ustawiono 7 tablic informacyjnych (przystanków). Ścieżka częściowo pokrywa się ze szlakiem "Wygasłych wulkanów" (znaki żółte), łączącym się ze szlakiem niebieskim prowadzącym od Nowego Kościoła. Na ścieżce można zobaczyć: odsłonięcia skał, jaskinie, sztolnie, ślady grodziska wczesnośredniowiecznego, ruiny zamku i karczmy, bogactwo fauny i flory. Wielisławka jest też doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolicy.

TUTAJ ZOBACZ GALERIĘ

Niemałą atrakcją turystyczną jest również Jaskinia Wielisławska o długości ok. 100 m., której wylot mieści się na wysokości ok. 240 m. Tworzy ją wąski korytarz  szerokości do 3 m. Przypuszcza się, że pierwotnie była to szczelina, stanowiąca otwór wentylacyjny wulkanu, poszerzona podczas eksploatacji skał bogatych w mangan.

"Organy Wielisławskie" to nazwa pomnika przyrody, odsłonięcia skał w dawnym kamieniołomie na zboczu Wielisławki. Dla wszystkich to miejsce ciekawe i urocze, dla geologów i amatorów geoturystyki - prawdziwa rewelacja. Dzięki prowadzonej tu przed laty eksploatacji odsłonięto porfiry.

Z magmy, której skład zdominowały związki o silnie kwaśnym odczynie, po ostygnięciu w głębi ziemi tworzą się granity. Ta sama magma, wydostając się na powierzchnię, stygnie szybko tworząc porfiry, inaczej zwane ryolitami. Porfiry mogą posiadać strukturę słupową, a tutejsze stanowisko wyróżnia się okazałymi rozmiarami. Słupy mają cztero- lub pięciokątny przekrój, są wysokie na ponad 20 m. Przypominają piszczałki organowe, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie Organów Wielisławskich.

Z Wielisławką wiąże się kilka ciekawych legend, które dają do zrozumienia m.in., że we wnętrzu góry znajdują się ukryte skarby. Ponadto mówi się, że na Wielisławce działał ongiś prasłowiański ośrodek kultu. Bodaj w IX wieku postawiono tam gródek i strażnicę, na której miejscu powstał później rycerski zameczek. W okresie wojen husyckich, skrył się w nim rycerz-rozbójnik. W 1557 r. u podnóża Wielisławki powstały pierwsze sztolnie służące do wydobywania złota i srebra, a w II połowie XIX wieku rozpoczęto eksploatację złóż porfirów, odsłaniając przy tym Organy Wielisławskie.

Według plotek i legend w Wielisławce miałyby być ukryte skarby - część skarbca Wrocławia. Opowieści o ukrytych w zasypanych sztolniach zabytkach rozpalają wyobraźnię współczesnych poszukiwaczy skarbów. Dodatkowo podsyca ją fakt, że z Sędziszowej pochodził kapitan Herbert Klose, oficer wrocławskiej policji, który wspólnie z tajemniczym standantenführerem SS Egonem Ollenhauerem pod koniec 1944 roku typował miejsca do ukrycia wrocławskiego skarbu. Po wojnie nie wyjechał na Zachód jak inni Niemcy. Ściągnął mundur, ożenił się z Polką z Sędziszowej i zamieszkał w dużym gospodarstwie rolnym u podnóży góry Wielisławka. Wśród miejscowych uchodził za weterynarza. Niektórzy twierdzą, że był strażnikiem ukrytego w Wielisławce złota. Inni, że sam próbował je odnaleźć.

Trzydzieści lat po wojnie Herberta Klosego odszukali w Sędziszowej dziennikarze wrocławskiego ośrodka TVP Dionizy Sidorski i Adam Wielowieyski. Powstał z tego dokument "Kim jesteś, kapitanie?", nigdy nie publikowany w polskiej telewizji z powodu wstrzymania emisji. W reportażu stary, siedemdziesięcioletni człowiek w wyświeconej marynarce zaprzecza, że jakoby był kiedyś oficerem niemieckiej policji. O akcji ukrycia wrocławskiego skarbu mówi oględnie, na wiele pytań "nie potrafi" odpowiedzieć. Historia ta pozostanie już na zawsze tajemnicą...